Bel of WhatsApp ons op +31 619 234 586
Menu
De opioïdencrisis bewijst keer op keer dat ons farmaceutische systeem gebrekkig is. Net wanneer ambtenaren grip krijgen op één opioïde, komt er een andere gevaarlijke nieuwe opioïde naar voren en begint het proces opnieuw om overmatig voorschrijven te stoppen, de drug van straat te halen en middelen toe te wijzen voor de behandeling van opioïdeverslaving.
Het nieuwste medicijn dat zorgen baart bij wetshandhaving en de medische gemeenschap is tramadol, een opioïde pijnstiller die lang als niet-verslavend werd beschouwd. Tramadol veroorzaakt een opioïde-epidemie in West-Afrika, en de Internationale Wielerunie (UCI) heeft tramadol verboden voor professionele wielrenners, ondanks de afwezigheid ervan op de lijst van verboden stoffen van het Wereld Anti-Doping Agentschap. Dit roept bij velen de vraag op waarom de schadelijke effecten van tramadol niet eerder bekend waren, vooral omdat tal van landen de hoge menselijke kosten van opioïdeverslaving ervaren.
Verkocht onder de merknaam Ultram of generiek als tramadol, is tramadol een synthetische opioïde pijnmedicatie die wordt gebruikt voor de behandeling van milde tot matig ernstige pijn door de pijnsignalen in de hersenen te blokkeren. Het is ongeveer een tiende zo sterk als morfine en even krachtig als codeïne, en kan in verschillende vormen worden ingenomen, waaronder pillen, injecties, siroop, zetpillen, poeder of elixer. De effecten van tramadol bereiken meestal hun hoogtepunt binnen vier tot zes uur.
Het werd voor het eerst gesynthetiseerd in 1962 en kwam in 1977 op de markt; het werd ontwikkeld door hetzelfde West-Duitse farmaceutische bedrijf dat thalidomide op de markt bracht als behandeling tegen ochtendmisselijkheid, wat resulteerde in duizenden geboorteafwijkingen. Tramadol werd in de jaren negentig goedgekeurd voor gebruik in Groot-Brittannië en de Verenigde Staten en heeft sindsdien onder artsen de reputatie gekregen van een ‘veilig’ alternatief voor opioïde pijnstillers.
Maar er begonnen meldingen te verschijnen van misbruik van tramadol, waaronder een bijzonder verontrustend incident waarbij vier meisjes in de negende klas in het ziekenhuis belandden na een overdosis tramadol. De Amerikaanse Drug Enforcement Administration (DEA) plaatste tramadol in 2008 op de lijst van zorgwekkende stoffen, en in 2014 werd het als een schedule IV-medicijn vermeld, wat effectief betekent dat het bezit zonder recept verboden is. Tramadol staat ook op de gecontroleerde lijst in Australië, en Canada heeft tramadol onlangs heringedeeld nadat het aantal voorschriften tussen 2012 en 2016 met 30 procent was gestegen. Ondanks de groeiende bezorgdheid over de verslavende eigenschappen van tramadol was het in 2016 het 39e meest voorgeschreven medicijn in de Verenigde Staten.
De bijwerkingen van tramadol worden al lange tijd als mild beschouwd, maar dat is niet altijd het geval. Mogelijke bijwerkingen kunnen variëren van lichte symptomen zoals misselijkheid, een droge mond, obstipatie en duizeligheid tot ernstigere bijwerkingen zoals hallucinaties, moeite met urineren, flauwvallen, epileptische aanvallen, onrust en een snelle of onregelmatige hartslag. Tramadol staat erom bekend dat het serotonine-toxiciteit kan veroorzaken, een dodelijke aandoening die overmatige zenuwactiviteit veroorzaakt, en gebruikers lopen ook het risico op nadelige of allergische reacties.
Tramadol interageert negatief met verschillende medicijnen, zowel op recept als zonder recept: de lijst omvat antidepressiva, alcohol, pijnmedicatie, naltrexon, MDMA, marihuana, sommige HIV-medicijnen en Sint-Janskruid. Deze lijst is niet uitputtend, en patiënten die tramadol gebruiken, moeten aan hun arts alle medicijnen en stoffen melden die ze innemen.
De kern van de zaak is dat de effecten van tramadol onvoorspelbaar en gevaarlijk kunnen zijn, vooral voor degenen die andere medicijnen gebruiken, ouderen en patiënten met bestaande gezondheidsproblemen. Deze ogenschijnlijk onschuldige medicatie kan snel dodelijk worden zonder grondig medisch toezicht.
Verslaving aan tramadol is een zeer reëel risico, vooral als je een geschiedenis van verslaving of depressie hebt. Ken de tekenen van verslaving en zoek direct hulp als je vermoedt dat jijzelf of iemand van wie je houdt verslaafd is geraakt. Hier zijn enkele belangrijke tekenen:
Fysieke afhankelijkheid: Als je ontwenningsverschijnselen ervaart, zoals zweten, angst, moeilijkheden met slapen of aanvallen wanneer je stopt met het innemen van tramadol, ben je waarschijnlijk fysiek afhankelijk van het medicijn. Psychologische afhankelijkheid: Als je het gevoel hebt dat je tramadol nodig hebt om de dag door te komen en om de uitdagingen van het leven aan te kunnen, zou je psychologisch afhankelijk kunnen zijn. Aanhoudend gebruik ondanks negatieve gevolgen: Wanneer het gebruik van tramadol begint invloed te hebben op je gezondheid, relaties, financiën en je vermogen om je werk en persoonlijke verplichtingen na te komen, maar je blijft het gebruiken, moet je hulp zoeken. Afwijking van voorgeschreven gebruik: Als je tramadol niet gebruikt zoals je arts heeft voorgeschreven, of als je op zoek bent naar tramadol bij andere bronnen dan je arts, is je tramadolgebruik waarschijnlijk overgegaan in misbruik. Steeds meer tramadol nodig om hetzelfde effect te bereiken: Als je tramadol gebruikt voor zijn euforische effect, zul je merken dat je tolerantie voor het medicijn opbouwt en steeds meer nodig hebt om dezelfde euforie te ervaren. Dit is een teken dat je je relatie met opioïdegebruik moet onderzoeken. Fysieke en psychologische symptomen: Slaapstoornissen, verlies van eetlust, stemmingswisselingen, spierpijn, depressie en koorts zijn enkele van de effecten van tramadolmisbruik. Andere effecten zoals duizeligheid, vermoeidheid, obstipatie en een droge mond kunnen overlappen met de normale bijwerkingen van tramadol; als je voortdurend bijwerkingen ervaart en ook een of meer van de bovengenoemde risicofactoren hebt, ben je mogelijk verslaafd aan tramadol. Niet iedereen die tramadol gebruikt, raakt verslaafd, maar iedereen die het gebruikt, moet dit alleen doen zoals voorgeschreven en onmiddellijk aan zijn arts melden als het een probleem wordt.
Het risico op een overdosering is het hoogst voor degenen die verslaafd zijn aan tramadol, vooral wanneer het medicijn wordt gecombineerd met andere opioïden of antidepressiva. Maak jezelf vertrouwd met de symptomen van een tramadol overdosering om deze te herkennen bij jezelf of een geliefde:
Moeilijke ademhaling Braken Verwarring Bewusteloosheid Verandering in de grootte van de pupillen Hyperthermie (extreem verhoogde lichaamstemperatuur) Paarse of blauwachtige nagels en/of lippen Aanvallen Onregelmatige hartslag Zwakte of slapheid Als je een overdosering vermoedt, roep dan onmiddellijk hulp in. Als je naloxon hebt, moet je dit toedienen. Naloxon is een opioïde antagonist die tijdelijk de effecten van een opioïde overdosering omkeert. Momenteel is naloxon alleen op recept verkrijgbaar in Australië en de Verenigde Staten, maar deze landen nemen stappen om de beschikbaarheid te vergroten. Als jij of iemand van wie je houdt verslaafd is aan opioïden, moet je altijd naloxon bij de hand hebben. Onthoud echter dat naloxon slechts een snelle oplossing is voor noodgevallen en dat medische aandacht nog steeds nodig is in het geval van een opioïde overdosering.
Veel drugsepidemieën zijn ontstaan in de kantoren van artsen die geloofden dat de medicijnen die ze voorschreven zouden helpen in plaats van schaden. Tramadolverslaving is aangewakkerd door wijdverbreid overmatig voorschrijven door artsen, die aanvankelijk geloofden dat het medicijn een veilig alternatief was voor sterkere opioïden zoals morfine.
Onderzoek dat werd uitgevoerd rond de tijd van de introductie van tramadol op de Amerikaanse markt, toonde aan dat de incidentie van tramadolverslaving ongeveer één tot drie gevallen bedroeg voor elke 100.000 patiënten die het medicijn voorgeschreven kregen. Echter, dit onderzoek werd door de Wereldgezondheidsorganisatie aangeduid als mogelijk bevooroordeeld en niet representatief, en de WHO merkte op dat het onderzoek “mogelijk de ware incidentie van (tramadol) misbruik heeft onderschat.”
Er was ook aanvankelijk verwarring over de status van tramadol als een opioïde: het heeft niet de typische structuur van een opioïde, en hoewel het zich bindt aan dezelfde receptoren als andere opioïden, doet het dat zeer zwak. De Amerikaanse overheid identificeert tramadol nu als een opioïde, en in de DEA’s besluit om tramadol als een gecontroleerde stof te vermelden, merkten verschillende experts op dat het onderschatten van het potentiële gevaar waarschijnlijk nog meer schade had veroorzaakt.
De waarheid is dat er gewoonweg niet genoeg onderzoek is om definitief te concluderen dat tramadol een laag potentieel heeft voor misbruik. De opioïdencrisis blijft evolueren, omdat verslaafde patiënten overstappen op nieuwe medicijnen wanneer ambtenaren de toegang tot meer gangbaar misbruikte opioïden beperken.
Als jijzelf of een geliefde worstelt met een tramadolverslaving, is het van het grootste belang om hulp te zoeken. Het op eigen houtje stoppen met tramadol wordt niet aanbevolen: ontwenningsverschijnselen kunnen op zijn best pijnlijk zijn en op zijn ergst gevaarlijk, en kunnen ertoe leiden dat je weer naar de drug grijpt om je beter te voelen. De effecten van tramadol-ontwenning omvatten:
Griepachtige symptomen zoals misselijkheid, braken en diarree Psychologische effecten zoals onrust, verwarring, depressie en angst Gevoelloosheid of tintelingen in de ledematen Slapeloosheid Hallucinaties Paranoia Versnelde hartslag Voor degenen die fysiek afhankelijk zijn van tramadol, wordt meestal aanbevolen om een detoxfaciliteit voor klinische opname te betreden voordat je met de behandeling van verslaving begint. Hier zullen medisch gespecialiseerd personeel je toestand beoordelen, je veilig en comfortabel houden tijdens de moeilijke ontwenningsperiode en ervoor zorgen dat je fysiek en mentaal klaar bent om deel te nemen aan een opioïdebehandelingsprogramma. Detox is een belangrijke eerste stap in het aanpakken van je verslaving, maar het is belangrijk om te onthouden dat het slechts de eerste stap is. Om volledig te herstellen, moet je de onderliggende oorzaak van je verslaving blootleggen en aanpakken, en gezonde copingvaardigheden en levensstijlpraktijken ontwikkelen die je voortdurende nuchterheid ondersteunen.
Verslaving is een pijnlijke en eenzame ervaring, maar in het op de gemeenschap gerichte behandelingscentrum van Siam Rehab zul je onder vrienden zijn. Ons eersteklas detoxprogramma wordt geleid door een ervaren medisch directeur die gespecialiseerd is in opioïde detox.
Na detox kun je deelnemen aan behandeling in onze prachtige faciliteit en profiteren van individuele en groepstherapie, therapie met behulp van paarden, training in mindfulnessmeditatie, fitnesslessen en de steun van een gemeenschap van gelijkgestemde mensen die ook werken aan herstel van verslaving. De schilderachtige, landelijke locatie van Siam Rehab in Chiang Rai, Thailand, zal je uit de omgeving halen die je verslaving heeft aangewakkerd en je terugbrengen naar welzijn.
Neem vandaag contact met ons op om meer te weten te komen over hoe we je kunnen helpen.
Siam Rehab is een unieke verslavingskliniek anders dan waar ook ter wereld. Onze kliniek is gelegen op een rustige plek met mooie en goed onderhouden jungle tuinen van maar liefst 30 hectare. Hier kunnen we jou de best mogelijke behandeling bieden zodat je zonder verslavingen verder door het leven kunt.