Bel of WhatsApp ons op +31 619 234 586
Menu
Revalidatieprogramma’s voor jongvolwassenen maken doorgaans gebruik van een combinatie van therapie, ondersteuningsgroepen en medische interventie om hen te helpen bij het overwinnen van verslaving en andere gedragsproblemen op het gebied van gezondheid. Het uiteindelijke doel van revalidatie is om deze jongvolwassenen te helpen een gezond en productief leven te leiden.
Er zijn talloze revalidatieprogramma’s beschikbaar voor jongvolwassenen, waaronder:
Klinische Revalidatie: Deze vorm van revalidatie vereist dat jongvolwassenen gedurende een bepaalde periode in een behandelingsfaciliteit verblijven, meestal variërend van 30 dagen tot 6 maanden of langer. Klinische revalidatie creëert een gestructureerde omgeving met medische en emotionele ondersteuning rondom de klok.
Poliklinische Revalidatie: Dit type revalidatieprogramma stelt jongvolwassenen in staat om thuis te blijven wonen terwijl ze behandeling ontvangen. Poliklinische revalidatie omvat het bijwonen van therapiesessies en ondersteuningsgroepen een paar keer per week.
Intensief Poliklinisch Programma (IPP): Dit type revalidatieprogramma staat een niveau lager dan klinische revalidatie, maar is intensiever dan poliklinische revalidatie. IPP-programma’s omvatten doorgaans meerdere uren therapie en ondersteuningsgroepen per dag.
Wildernistherapie: Dit type revalidatieprogramma houdt in dat er tijd wordt doorgebracht in de wildernis, waarbij activiteiten zoals wandelen, kamperen en rotsklimmen worden ondernomen. Wildernistherapieprogramma’s hebben als doel jongvolwassenen te helpen levensvaardigheden te ontwikkelen, zelfvertrouwen op te bouwen en te leren hoe ze uitdagingen kunnen overwinnen.
Nuchtere Woonhuizen: Dit zijn groepswoningen waar jongvolwassenen kunnen verblijven tijdens hun herstel. Nuchtere woonhuizen bieden een ondersteunende omgeving waar jongvolwassenen kunnen leren om een nuchtere levensstijl te leiden en gezonde gewoonten te ontwikkelen.
Het is van cruciaal belang om een revalidatieprogramma te vinden dat past bij de specifieke behoeften van de betreffende jongvolwassene. Dit kan inhouden dat er wordt samengewerkt met een medische professional of een specialist op het gebied van verslaving om hun behoeften te beoordelen en een op maat gemaakt behandelplan te ontwikkelen.
Als je vermoedt dat je adolescent worstelt met middelenmisbruik of drugsverslaving, is het van cruciaal belang om snel te handelen en hulp te zoeken. Hier zijn enkele stappen die je kunt nemen:
Praat met je tiener: Begin een gesprek met je tiener op een kalme en niet-oordelende manier om je zorgen over te brengen. Luister naar hun gedachten en gevoelens en moedig hen aan om eerlijk tegen je te zijn.
Zoek professionele hulp: Raadpleeg een medische professional, een counselor voor middelenmisbruik of een specialist op het gebied van verslaving. Zij kunnen helpen de situatie van je tiener te beoordelen en geschikte behandelopties aanbevelen.
Verken behandelopties: Verschillende drugsherstelprogramma’s zijn beschikbaar voor tieners, waaronder klinische, poliklinische en wildernis therapieprogramma’s. Doe onderzoek naar verschillende programma’s om er een te vinden die aansluit bij de specifieke behoeften van je tiener.
Betrek je tiener bij het besluitvormingsproces: Het is essentieel om je tiener te betrekken bij het besluitvormingsproces bij het kiezen van een behandelprogramma. Dit kan hen helpen zich meer betrokken te voelen bij hun herstel en meer geneigd te zijn het programma te volgen.
Bied voortdurende ondersteuning: Herstel is een levenslang proces en het is nodig om voortdurende ondersteuning te bieden aan je tiener, zelfs nadat ze een herstelprogramma hebben voltooid. Dit kan het bijwonen van ondersteuningsgroepbijeenkomsten omvatten, het zien van een therapeut of veranderingen aanbrengen in hun levensstijl om nuchterheid te behouden.
Verslaving is een ziekte die niet alleen de persoon treft die worstelt met verslaving, maar ook hun familie en geliefden. Er zijn veel redenen waarom verslaving als een gezinsziekte kan worden beschouwd:
Genetica: Verslaving kan erfelijk zijn, wat betekent dat het in families kan voorkomen. Kinderen van ouders met verslaving hebben een grotere kans om zelf verslaving te ontwikkelen.
Gezinsdynamiek: Verslaving kan de gezinsdynamiek en relaties verstoren, waardoor familieleden stress, angst en andere negatieve emoties kunnen ervaren.
Ondersteunend gedrag: Familieleden kunnen onbewust het gedrag van hun geliefde met verslaving ondersteunen door financiële steun te bieden, zaken voor hen te verbergen of het probleem te bagatelliseren. Deze gedragingen kunnen het moeilijker maken voor de persoon met verslaving om de ernst van hun situatie in te zien en hulp te zoeken.
Codependentie: Familieleden kunnen co-afhankelijke relaties ontwikkelen met hun geliefde die worstelt met verslaving, wat beide partijen kan beletten de nodige steun te ontvangen.
Trauma: Verslaving kan een reactie zijn op onderliggend trauma of emotionele pijn. Familieleden kunnen ook trauma ervaren als gevolg van de verslaving van hun geliefde, wat de cyclus van verslaving in stand kan houden.
Dit zijn slechts enkele voorbeelden van waarom verslaving wordt beschouwd als een gezinsziekte. Verslaving kan verstrekkende gevolgen hebben voor het gezin als geheel en vereist vaak een alomvattende, op het gezin gerichte benadering van behandeling en herstel.
Het gebruik van drugs kan op significante wijze invloed hebben op de zich ontwikkelende hersenen van tieners. Hier zijn enkele voorbeelden:
Verstoorde hersenontwikkeling: De hersenen van tieners ontwikkelen zich en zijn kwetsbaar voor drugs. Drugsgebruik tijdens deze kritieke periode kan de ontwikkeling van de hersenen veranderen, wat van invloed kan zijn op gedrag, cognitie en emotionele regulatie.
Verminderd leervermogen en geheugen: Drugsgebruik kan het leervermogen en geheugen aantasten. Dit kan het moeilijker maken voor tieners om goed te presteren op school en informatie te onthouden.
Risicovol gedrag: Drugs kunnen oordeelsvermogen aantasten en impulsiviteit vergroten. Dit kan leiden tot risicovol gedrag, zoals rijden onder invloed of deelnemen aan onveilige seksuele praktijken.
Psychische problemen: Drugsgebruik kan het risico op het ontwikkelen van psychische problemen, zoals depressie en angst, vergroten, vooral bij degenen die er al aanleg voor hebben.
Verslaving: Drugsgebruik kan verslaving veroorzaken, een chronische hersenziekte die gedrag, cognitie en emotionele regulatie beïnvloedt.
Het is belangrijk om te begrijpen dat verschillende drugs verschillende effecten op de hersenen kunnen hebben. De ernst van de effecten kan ook afhangen van het soort drug, de frequentie van gebruik en de leeftijd van de persoon. Om drugsgebruik en de gevolgen ervan te voorkomen, is het essentieel dat tieners drugs vermijden en dat ouders en verzorgers zich bewust zijn van de risico’s en preventieve maatregelen nemen.
Hoewel het misschien niet mogelijk is om tienerdrugsmisbruik volledig te voorkomen, zijn er veel stappen die ouders, verzorgers en opvoeders kunnen nemen om het risico te verminderen. Hier zijn enkele strategieën om tienerdrugsmisbruik te voorkomen:
Voorlichting geven over de risico’s: Tieners begrijpen mogelijk de risico’s van drugsgebruik niet volledig. Geef hen voorlichting over de gevaren van drugsgebruik, waaronder de risico’s van verslaving, overdosis en langetermijneffecten op de gezondheid.
Gezonde copingmechanismen aanmoedigen: Help tieners gezonde manieren te ontwikkelen om met stress en moeilijke emoties om te gaan, zoals lichaamsbeweging, mindfulness of praten met een vertrouwde vriend of volwassene.
Sterke gezinsrelaties opbouwen: Sterke gezinsrelaties kunnen bescherming bieden tegen drugsgebruik. Besteed kwaliteitstijd met je tiener en leg open communicatielijnen aan.
Duidelijke grenzen en consequenties stellen: Stel duidelijke grenzen en consequenties voor drugsgebruik vast en handhaaf ze consequent.
Het gedrag van tieners monitoren: Houd het gedrag van je tiener in de gaten, inclusief veranderingen in stemming, slaappatronen en vrienden. Wees op de hoogte van tekenen van drugsgebruik, zoals geheimzinnig gedrag, veranderingen in uiterlijk of gedrag, en plotselinge stemmingswisselingen.
Professionele hulp zoeken: Als je vermoedt dat je tiener mogelijk worstelt met drugsgebruik of verslaving, zoek dan professionele hulp. Een zorgverlener, counselor of verslavingsspecialist kan begeleiding en ondersteuning bieden.
Door deze stappen te nemen, kunnen ouders, verzorgers en opvoeders helpen het risico van tienerdrugsmisbruik te verminderen en een gezonde, drugsvrije levensstijl te bevorderen.
Hier zijn enkele statistieken met betrekking tot tiener drugs- en alcoholgebruik in de Verenigde Staten:
Volgens het Nationaal Instituut voor Drugsmisbruik (NIDA) meldde ongeveer 23,3% van de laatstejaars middelbare scholieren in 2020 dat ze de afgelopen maand marihuana hadden gebruikt, en 3,3% meldde dagelijks gebruik.
Dezelfde NIDA-enquête wees uit dat het gebruik van vapenapparaten onder laatstejaars middelbare scholieren de afgelopen jaren aanzienlijk is gestegen, waarbij 26,5% van de laatstejaars melding maakte van het gebruik van nicotinevapeproducten in de afgelopen maand.
Het Bureau voor Geestelijke Gezondheid en Verslavingszorg (SAMHSA) meldt dat in 2020 ongeveer 5,5% van de jongeren tussen 12 en 17 jaar meldde dat ze in de afgelopen maand illegale drugs hadden gebruikt, en 8,5% meldde binge-drinking (het consumeren van 5 of meer drankjes op dezelfde gelegenheid op minstens 1 dag in de afgelopen 30 dagen).
SAMHSA meldt ook dat in 2020 ongeveer 8,7% van de jongeren tussen 12 en 17 jaar in het afgelopen jaar een middelenmisbruikstoornis had gehad, waarbij alcohol de meest misbruikte stof was.
Het Centrum voor Ziektecontrole en Preventie (CDC) meldt dat in 2019 ongeveer 2.500 tieners van 15-19 jaar stierven door drugsoverdosissen, waarbij opioïden de meest betrokken drugs waren.
Deze statistieken benadrukken het voortdurende probleem van tiener drugs- en alcoholgebruik in de Verenigde Staten en de noodzaak van voortdurende inspanningen om misbruik van stoffen te voorkomen en gezond gedrag onder jongeren te bevorderen.
Er zijn verschillende onderzoeksgebaseerde behandelmodellen voor jongeren die effectief blijken te zijn bij het aanpakken van middelenmisbruik en gerelateerde problemen. Hier zijn enkele voorbeelden:
Cognitieve Gedragstherapie (CGT): CGT is een vorm van therapie die zich richt op het identificeren en veranderen van negatieve denkpatronen en gedragingen. Het is effectief gebleken bij de behandeling van middelenmisbruik bij jongeren door hen te helpen copingvaardigheden en strategieën te ontwikkelen om drugsmisbruik te weerstaan.
Motiverende Versterkingstherapie (MVT): MVT is een vorm van therapie die tot doel heeft de motivatie van een persoon om hun gedrag te veranderen te vergroten. Het is effectief gebleken bij de behandeling van middelenmisbruik bij jongeren door hen te helpen barrières voor verandering te identificeren en te overwinnen.
Multidimensionale Gezinstherapie (MDGT): MDGT is een op het gezin gerichte therapie die tot doel heeft de sociale en omgevingsfactoren aan te pakken die bijdragen aan middelenmisbruik bij jongeren. Het is effectief gebleken bij het verminderen van drugsgebruik en het verbeteren van familierelaties.
Contingentie Management (CM): CM is een vorm van therapie die tastbare beloningen biedt voor positief gedrag, zoals drugsvrije urinetests. Het is effectief gebleken bij het verminderen van drugsgebruik bij jongeren door onmiddellijke versterking te bieden voor drugsvrij gedrag.
Familiegedragstherapie (FGT): FGT is een op het gezin gerichte therapie die zich richt op het verbeteren van communicatie- en probleemoplossingsvaardigheden binnen het gezin. Het is effectief gebleken bij het verminderen van middelenmisbruik bij jongeren door de gezinsfunctie en conflicten te verbeteren.
Deze behandelmodellen zijn slechts enkele voorbeelden van op bewijs gebaseerde benaderingen om middelenmisbruik bij jongeren aan te pakken. Het is belangrijk op te merken dat elke persoon uniek is en dat behandelplannen moeten worden afgestemd op hun specifieke behoeften en omstandigheden. Een gekwalificeerde zorgverlener, therapeut of verslavingsspecialist kan helpen bij het bepalen van de meest geschikte behandelingsaanpak voor een bepaald individu.
Cognitieve Gedragstherapie (CGT) is een soort therapie die vaak wordt gebruikt in programma’s voor drugsherstel voor jongvolwassenen. CGT is gebaseerd op het idee dat de gedachten, gevoelens en gedragingen van een persoon met elkaar verbonden zijn, en dat negatieve denkpatronen kunnen bijdragen aan negatieve gedragingen, zoals drugsgebruik.
Bij CGT werkt de therapeut samen met de jongvolwassene om negatieve denkpatronen en gedragingen met betrekking tot drugsgebruik te identificeren, en ontwikkelt vervolgens strategieën om die patronen uit te dagen en te veranderen. Dit kan inhouden dat de jongvolwassene nieuwe manieren leert om met stress of moeilijke emoties om te gaan, of werkt aan het ontwikkelen van een positiever zelfbeeld.
Een van de voordelen van CGT voor jongvolwassenen is dat het een relatief kortdurende therapie is, meestal tussen de 12 en 16 weken. Dit kan het een goede optie maken voor jongvolwassenen die mogelijk beperkte tijd of middelen hebben voor behandeling.
CGT wordt ook vaak gecombineerd met andere therapieën, zoals groepstherapie of gezinstherapie, om een alomvattende benadering van drugsherstel voor jongvolwassenen te bieden. Dit kan helpen bij het aanpakken van niet alleen de verslavingsproblemen van het individu, maar ook eventuele onderliggende psychische aandoeningen of gezinsproblemen die kunnen bijdragen aan hun drugsgebruik.
Over het algemeen is CGT een effectieve behandelingsmogelijkheid voor jongvolwassenen die worstelen met drugsgebruik, en kan het hen helpen de vaardigheden en strategieën te ontwikkelen die nodig zijn voor het bereiken en behouden van langdurig herstel.
Motivationele technieken en methoden zijn belangrijk in de rehabilitatie van jongvolwassenen om individuen te helpen de uitdagingen van verslaving te overwinnen en toegewijd te blijven aan hun hersteldoelen. Hier zijn enkele voorbeelden van motivationele technieken en methoden die kunnen worden gebruikt in de rehabilitatie van jongvolwassenen:
Motiverende Gespreksvoering (MI): MI is een begeleidingsaanpak die individuen helpt hun motivaties voor verandering te identificeren en te verkennen. Het omvat het stellen van open vragen en het gebruik van reflecterend luisteren om individuen hun eigen redenen te laten vinden om positieve veranderingen in hun leven aan te brengen.
Doelen Stellen: Het stellen van doelen kan jongvolwassenen in rehabilitatie helpen om zich te richten op hun herstel en motivatie te behouden. Doelen kunnen betrekking hebben op nuchterheid, educatie of carrière, relaties of andere gebieden van het leven die belangrijk zijn voor het individu.
Positieve Bevestiging: Het bieden van positieve bevestiging, zoals lof of beloningen, voor positief gedrag kan jongvolwassenen motiveren om vooruitgang te blijven boeken in hun herstel.
Ondersteuning door Peers: Het aanmoedigen van jongvolwassenen in rehabilitatie om contact te maken met peers die ook herstellen, kan een gevoel van gemeenschap en ondersteuning bieden, wat een krachtige motivator kan zijn.
Mindfulness Technieken: Mindfulness technieken, zoals meditatie of diepe ademhalingsoefeningen, kunnen jongvolwassenen helpen om stress te beheersen en hun emoties te reguleren, wat de motivatie en algeheel welzijn kan verbeteren.
Al met al zijn motivationele technieken en methoden belangrijk in de rehabilitatie van jongvolwassenen om individuen gefocust te houden op hun hersteldoelen en motivatie gedurende het behandelingsproces te behouden. Een gekwalificeerde zorgverlener, counselor of verslavingsspecialist kan helpen bepalen welke motivationele aanpak het meest geschikt is voor een bepaald individu.
Siam Rehab is een drug- en alcoholrevalidatiecentrum gevestigd in Thailand dat uitgebreide behandelingsprogramma’s biedt voor jongvolwassenen die worstelen met verslaving. Hier zijn enkele manieren waarop Siam Rehab jongvolwassenen kan helpen:
Behandeling op basis van bewijs: Siam Rehab maakt gebruik van op bewijs gebaseerde behandelingsbenaderingen, zoals Cognitieve Gedragstherapie (CGT), Dialectische Gedragstherapie (DGT) en Motiverende Versterkingstherapie (MVT), die effectief zijn gebleken bij de behandeling van middelenmisbruik bij jongvolwassenen.
Geïndividualiseerde behandelplannen: Siam Rehab creëert geïndividualiseerde behandelplannen voor elke jongvolwassene op basis van hun unieke behoeften en omstandigheden. Dit zorgt ervoor dat elke persoon de meest geschikte behandeling ontvangt voor hun specifieke situatie.
Holistische benadering: Siam Rehab hanteert een holistische benadering van behandeling, waarbij niet alleen de fysieke en psychologische aspecten van verslaving worden aangepakt, maar ook de spirituele en emotionele aspecten. Dit kan jongvolwassenen helpen om een groter gevoel van doel en betekenis in hun leven te ontwikkelen, wat een belangrijke factor kan zijn bij het behouden van nuchterheid.
Ervaren personeel: Het personeel van Siam Rehab is zeer ervaren en getraind in het werken met jongvolwassenen die worstelen met verslaving. Ze bieden een ondersteunende en compassievolle omgeving die genezing en groei bevordert.
Nazorgondersteuning: Siam Rehab biedt nazorgondersteuning om jongvolwassenen te helpen bij de overgang naar hun dagelijks leven na afronding van het programma. Dit omvat doorlopende begeleiding en ondersteuning, evenals verwijzingen naar lokale ondersteuningsgroepen en andere bronnen.
Al met al kan Siam Rehab jongvolwassenen de tools, ondersteuning en begeleiding bieden die ze nodig hebben om verslaving te overwinnen en langdurig herstel te bereiken. Door de onderliggende problemen die bijdragen aan middelenmisbruik aan te pakken, kunnen jongvolwassenen de vaardigheden en strategieën ontwikkelen die nodig zijn om een gezond en vervullend leven in nuchterheid te leiden.
Siam Rehab is een unieke verslavingskliniek anders dan waar ook ter wereld. Onze kliniek is gelegen op een rustige plek met mooie en goed onderhouden jungle tuinen van maar liefst 30 hectare. Hier kunnen we jou de best mogelijke behandeling bieden zodat je zonder verslavingen verder door het leven kunt.