Opgroeien met een Alcoholistische Stiefvader

Een verhaal van een van onze schrijvers om je te inspireren: omdat je ouder of stiefouder een alcoholist was, betekent niet dat jij dat ook moet zijn.

Opgegroeid in een gezin met een liefhebbende moeder en stiefvader die aan de buitenkant wel oké leek, maar van binnen veel demonen had, was moeilijk. Mijn moeder werkte al vroeg lange dagen van 10 tot 12 uur om ervoor te zorgen dat mijn broers en ik goed aten, mooie kleding hadden en van extra activiteiten konden genieten. Ze was en is nog steeds geweldig. Mijn stiefvader was daarentegen niet iemand die schreeuwde, boos was of gewelddadig. Buren zagen hem ook als een hardwerkende man. Hoewel hij inderdaad hard werkte, hield hij ook van feesten. Elke vrije dag van zijn werk en in het weekend kan ik je garanderen dat we minstens 10 tot 15 andere mensen in het tweede huis naast de deur hadden feestvieren. Mijn moeder vond het niet leuk, maar zei er ook niet veel van. Ze maakte zich meer zorgen over ons welzijn. Soms zou ze ons uit huis halen en een weekend weggaan. Naarmate dit de norm werd, begon er roddel te ontstaan over de wilde feesten van mijn stiefvader, die gevuld waren met alcohol, drugs en seks. Soms ging ik de dag erna naar binnen en vond ik honderden bierblikjes en een overmatige hoeveelheid alcoholflessen. Eerlijk gezegd was ik daar wel blij om, want ik wist dat hij me die flessen en blikjes zou laten inwisselen bij de plaatselijke winkel. Achteraf denk ik dat dit zijn manier was om me stil te houden.

Uiteindelijk scheidde mijn moeder van hem en nam mijn broers en mij ver weg. Hoewel het op materieel gebied niet zo goed was, was het emotioneel veel beter.

Als volwassene kijk ik af en toe terug en overdenk hoe het was om in dat huis op te groeien. Zeker, 6 jaar in zo’n omgeving zou psychologische effecten op me hebben. Websites beweren dat kinderen van alcoholisten een groter risico lopen om zelf alcoholist te worden. Vaak (niet altijd) worden deze artikelen geschreven door goed opgeleide mensen die zelf nooit in die situatie hebben gezeten. Soms lijken deze artikelen te suggereren dat kinderen van alcoholisten zodanig verpest opgroeien dat ze niet meer te helpen zijn. Dit is frustrerend omdat ik weet dat dit verre van de waarheid is.

Dus, als kind van een alcoholistische stiefvader, is dit wat ik tot nu toe heb vastgesteld: ik had vertrouwensproblemen met mannen in de eerste jaren van mijn volwassenheid. Toen ik in mijn late tienerjaren en begin twintig begon te daten, had ik vertrouwensproblemen met jongens. Niet per se jaloezie, maar meer angst dat als ik wist dat ze veel dronken, ik vreesde dat ze dronken zouden worden. Hoewel mijn stiefvader nooit agressief was, vreesde ik dat mijn vriendjes dat wel zouden worden. Ik wist ook dat mijn stiefvader met veel vrouwen in bed kroop terwijl hij getrouwd was met mijn moeder. Ik zag mijn moeder gekwetst door dit en vond het moeilijk te accepteren dat niet alle jongens zo waren.

Ik begreep hoe het ene tot het andere kan leiden. Ik wist ook, na de scheiding, dat mijn alcoholverslaafde stiefvader betrokken was bij illegale activiteiten. Ik wist niet wat, maar ik zag genoeg wapens in huis en een constante stroom van nieuwe auto’s, boten en muziekinstrumenten om te weten dat er iets niet klopte. Hoewel ik nog maar een kind was, was ik bang. Ik vertelde het mijn moeder na dat specifieke weekendbezoek, dat ik ervoor koos om zelfstandig naartoe te gaan om op mijn jongere broers en zussen te letten. Ze ging onmiddellijk naar de politie en hij verloor zijn recht op bezoek. Snel realiseerde ik me hoe dingen zich open en bloot kunnen afspelen. Ik besefte dat het gemakkelijk is voor een persoon die alcoholist is om langzaam door een verslaving te worden opgeslokt.

Ik stelde mijn moeder in staat te geloven dat alles in orde was. Als kind vond ik het geweldig om mijn moeder gelukkig te zien – zoals elk kind dat zou doen. Ook al wist ik dat er veel dingen achter de schermen speelden in haar relatie met mijn alcoholistische stiefvader, ik begreep ze niet. In ieder geval vertelde ik haar dat alles in orde was. Ze hoefde zich geen zorgen te maken. We waren prima. Ik denk dat ze het een tijdje geloofde. Maar niet te lang.

Als kind pikte ik dingen op die niet klopten. Om de een of andere reden lette ik altijd op wie er over de vloer kwam en wat ze deden. Voordat het bezoekrecht werd ingetrokken, zag ik allerlei drugparafernalia en mensen die in en uit het huis liepen. Ik zag veel geld op tafel naast een enorme stapel onbetaalde rekeningen. Twintig jaar later herinner ik me alles alsof het gisteren was. Mijn alcoholistische stiefvader werd steeds erger als persoon, als vader en als vriend. Mijn observaties konden dat vertellen en ik begon me zorgen te maken om mijn veiligheid.

Ik heb een afkeer van alcohol die maar weinig mensen begrijpen. Ik begrijp dat alcohol een integraal onderdeel is van de samenleving. Ik begrijp dat een groot deel van de mensen van een drankje kan genieten en nooit een verslaving zal ontwikkelen. Maar ik heb een verslaving gezien bij een stiefvader. Ik heb, vanuit het oogpunt van een kind, gezien wat er met een relatie kan gebeuren als er sprake is van alcoholmisbruik. Als volwassene zie ik nog steeds hoe alcoholverslaving een gebruiker en hun dierbaren kan beïnvloeden. En het verscheurt me. Het spijt me voor alle betrokken partijen, inclusief de drinker. Het spijt me omdat het bijna lijkt alsof alcohol zo geaccepteerd is dat de samenleving als geheel een oogje dichtknijpt voor de realiteit van de stof. Het verwoest levens. Het breekt relaties af. Het verhult problemen. En het doodt mensen.

Tot op de dag van vandaag ben ik er zeker van dat er persoonlijkheids- en karaktereigenschappen zijn die ik heb ontwikkeld door te leven in een omgeving met een alcoholistische stiefvader. Als je je afvraagt of ik drink, drugs gebruik of wat het resultaat is van mijn leven, nou, dat zou in een dik boek kunnen worden geschreven. Maar ik kan zeggen dat ik nooit heb misbruikt of verslaafd ben geweest. Als tiener heb ik therapie gevolgd. Ik was een rebel in mijn vroege twintiger jaren. Ik heb een periode doorgemaakt waarin ik me als persoon verloren voelde, maar ik heb de moeilijke delen doorstaan en heb nu een gezonde balans in het leven gevonden.

Yoga, meditatie, kunst, lezen, reizen en lekker eten zijn de dingen die me hebben geholpen om verder te gaan en niet te blijven hangen in een verleden dat ik niet kan veranderen. Nu, in 2016, hoop ik andere kinderen van alcoholisten of drugsgebruikers te inspireren om te weten dat ze hun moeilijke ervaringen en trauma’s kunnen overwinnen. Ik hoop mensen met een verslaving te inspireren, dat er ondersteuning beschikbaar is en dat er mensen zijn die graag medeleven tonen.

Ik sluit dit persoonlijke verhaal over het leven met een alcoholistische stiefvader af met iets waar ik van harte in geloof. Voor zover we weten, heb je maar één leven. Dus, hou van elk moment ervan. Toon nederigheid. Toon bescheidenheid. Toon compassie en kracht. Maak verbinding en band met anderen en onthoud dat je niet vast hoeft te zitten. Laat je adem en het ritme van het leven je leiden naar waar je je gelukkig, licht en vrij voelt.

Hulp zoeken bij Familieondersteuningsgroepen Als je een kind bent van een alcoholistische stiefouder of ouder, is hulp beschikbaar. Zoek contact met ondersteuningsgroepen zoals Al Anon of Ad Fam > Als je denkt dat je stiefouder of ouder klaar is en bereid is om naar een afkickkliniek te gaan, neem dan contact op met een instelling om erachter te komen welke opties beschikbaar zijn.

Ben je geïnteresseerd in het naar een afkickkliniek in Thailand gaan voor alcoholisme? Als je worstelt met een verslaving aan alcohol of drugs en klaar bent om hulp te zoeken om diepgewortelde problemen, ontwenningsverschijnselen of verlangens en triggers te overwinnen, neem dan vandaag nog contact op met Siam Rehab. Onze programma’s voor alcoholafkickklinieken in Thailand zijn all-inclusive en betaalbaar zonder concessies te doen aan eersteklas zorg.