Bel of WhatsApp ons op +31 619 234 586
Menu
De Gemeenschapsgerichte Benadering (CRA) wordt ondersteund door sterke bewijzen van effectiviteit en staat vermeld als een van de beste behandelmethoden. Desondanks zijn veel behandelaars die alcoholafhankelijkheid behandelen, niet bekend met deze benadering. Dit ondanks het feit dat CRA voor het eerst werd getest in klinische onderzoeken meer dan 40 jaar geleden. Sinds de introductie in 1973 door onderzoekers Hunt en Azrin, heeft CRA zich ontwikkeld tot een behandelingsbenadering die partners, familieleden en personen met een drugsverslaving omvat.1
Hunt en Azrin creëerden de gemeenschapsversterkingsbenadering als een middel om de plaats van een patiënt in de gemeenschap te herstructureren, zodat een nuchtere levensstijl meer bevorderlijk en belonend was. Het kernidee is dat alcoholafhankelijkheid de afhankelijke drinker afsluit van bronnen van levensvoldoening en vervulling, met name: thuis, werk en persoonlijke relaties.2
Het onderzoeksteam werkte onder de veronderstelling dat herstel van alcoholafhankelijkheid veranderingen in iemands sociale en beroepsmatige omgeving moet omvatten. Sommige elementen bij de persoon met alcoholafhankelijkheid zouden verder alcoholgebruik kunnen aanmoedigen, terwijl andere dit zouden ontmoedigen. In de eerste en daaropvolgende studies omvatte gemeenschapsversterking familie-, sociale-, beroeps- en recreatieve versterkers om verandering in het leven van het individu te bevorderen. De resultaten toonden aan dat mensen met alcoholafhankelijkheid die gemeenschapsversterking ontvingen, minder dronken, meer werkten, extra tijd met hun familie doorbrachten en uit instellingen bleven dan een controlegroep van mensen met alcoholafhankelijkheid die geen CRA kregen.
De effecten die een gebruiker ervaart van alcohol of drugs zijn zeer versterkend en kunnen leiden tot vervreemding of isolatie van nuchtere bronnen van voldoening. Na verloop van tijd kunnen de algehele effecten de persoon met alcoholafhankelijkheid direct motiveren om door te blijven drinken. Dit brengt hen verder in gevaar voor afhankelijkheid en andere problemen. Dit soort versterking heeft ertoe geleid dat veel mensen zich afvragen wat een afhankelijke drinker zou kunnen helpen om te stoppen met alcoholgebruik en okay te zijn met die beslissing.
Een veelvoorkomende aanpak om de effecten of gevolgen van drinken te benadrukken, is via directe, vaak ongemakkelijke confrontaties en sociale overtredingen die proberen om alcohol minder aantrekkelijk te maken. Aversietherapieën, medicijnen, counseling en het opleggen van consequenties kunnen bij deze benadering worden betrokken.
Echter, dergelijke benaderingen kunnen negatief worden opgevat door de persoon met alcoholafhankelijkheid en mogelijk niet effectief zijn bij het verlichten van het probleem. In feite kan het een probleemdrinker volledig weerhouden van de behandeling die ze nodig hebben. Dit is een begrijpelijke reactie op een gevoel van verraad.
Een persoon met alcoholafhankelijkheid kan zelfs grote inspanningen leveren om toegang te krijgen tot alcohol en op een gevaarlijk, zelfdestructief pad blijven. Sommige verslavingsprofessionals zeggen dat als straf of harde confrontaties echt zouden werken, er praktisch geen mensen met alcoholafhankelijkheid zouden zijn. CRA elimineert deze mindset en omvat een benadering die gebaseerd is op het bieden van prikkels om het drinken te verminderen, in plaats van straf. Wanneer dit wordt toegepast, werken de patiënt, therapeut en naasten samen om gezondere, positievere veranderingen in hun leven aan te brengen, waaronder positieve activiteiten, sociale steun, focus op een vervullende baan, het bevorderen van familierelaties, enzovoort.
Gemeenschapsversterking vertrouwt sterk op functionele analyses die worden uitgevoerd door een therapeut. Allereerst worden de interne en externe antecedenten of triggers geïdentificeerd die geassocieerd worden met de wens om te drinken. Interne triggers kunnen de gedachten en gevoelens van de persoon zijn die bijdragen aan de drang om te drinken. Vaak is het duidelijk dat alcohol wordt geconsumeerd omdat het positieve gevoelens opwekt, zoals geluk, ontspanning of zelfvertrouwen.
Het kan ook worden geconsumeerd wanneer een persoon tijdelijk wil vermijden om met onaangename gedachten geassocieerd met boosheid, angst of verdriet om te gaan.4 De therapeut accepteert deze drinkgerelateerde gedachten en gevoelens als geldig, maar helpt de patiënt vervolgens om gezondere manieren te vinden om deze doelstellingen te bereiken zonder te drinken.
Vervolgens kan de therapeut de patiënt helpen om externe triggers te identificeren, zoals mensen, plaatsen en tijdstippen van de dag die kunnen worden gekoppeld aan overmatig drinken. Vaak worden deze situaties beschouwd als situaties met een hoog risico en zullen ze later in de behandeling worden aangepakt, nadat de patiënt zich comfortabeler voelt zonder alcohol.
Zodra interne en externe triggers zijn ontdekt, worden de drinkgedragingen onderzocht. Deze kunnen het type en de hoeveelheid van de drank omvatten, evenals de korte termijn positieve gevolgen van consumptie, omdat deze zijn gekoppeld aan het voortduren van het probleem.
Ten slotte worden de negatieve gevolgen, zowel op korte als lange termijn, van het drinkgedrag onderzocht. Ook wel bekend als de kosten van drinken, deze kunnen het verlies van een baan, juridische problemen, relationele problemen, enzovoort omvatten. Nadat al deze factoren zijn onderzocht, zal een therapeut samenwerken met de patiënt om voorlopige ideeën te ontwikkelen die nieuwe gedragsrepertoires kunnen genereren die de drang om te drinken kunnen vervangen. Over het algemeen, naarmate de patiënt begrijpt hoe drinken negatieve gedragingen versterkt en een algehele afstand creëert van familie, vrienden, werk en sociale situaties, kunnen ze beginnen te verkennen wat de voordelen van nuchterheid zijn, evenals alternatieve benaderingen van versterking.
Hoewel de gemeenschapsversterking al enkele decennia bestaat, heeft het eigenlijk nooit momentum gekregen binnen de verslavingsbehandelingsgemeenschap. Veel afkickcentra geven de voorkeur aan een 12-stappen of holistische benadering zonder rekening te houden met de positieve eigenschappen van CRA en hoe het als aanvullende behandelingsmethode kan dienen. Hoewel het onbekend is waarom gemeenschapsversterking grotendeels onderbenut blijft, heeft dit waarschijnlijk te maken met beperkte opleidingsmogelijkheden en het idee dat veel therapeuten denken dat ze CRAs technieken al toepassen in gedragstherapiesessies.5
Bovendien vereist CRA een aanzienlijke hoeveelheid tijd en toewijding van niet alleen de afhankelijke persoon, maar ook van de therapeut en hun dierbaren, vrienden en mogelijk de werkplek. Ten slotte hechten veel alcoholprogramma’s in de VS niet al te veel belang aan de sociale context van afhankelijkheid. Als gevolg daarvan worden sociale versterkingscontingenties over het algemeen niet hoog gewaardeerd. Deze mentaliteit geldt niet overal ter wereld, wat de reden is waarom men een klein aantal CRA-beoefenaars en programma’s kan vinden in landen zoals Zweden, Duitsland, Engeland en Ierland. Omdat deze behandelingsbenadering zoveel succes heeft gehad in klinische onderzoeken, is het te hopen dat methoden voor educatie en verspreiding kunnen worden ontwikkeld. Meer therapeuten zouden vertrouwd moeten raken met en gemeenschapsversterkingstechnieken moeten gebruiken.
Het is moeilijk om directe kritiek op de gemeenschapsversterking te vinden. Er zijn echter genoteerde beperkingen van de benadering. Er is zeer weinig bekend over de werkelijke vergelijkende waarde van elementen die verband houden met CRA. Het is bijvoorbeeld onduidelijk welke technieken binnen CRA het meest effectief zijn, welke absoluut noodzakelijk zijn en welke minder impact hebben. Aan de andere kant zijn bepaalde soorten holistische modellen moeilijk uit elkaar te halen, en interactie-effecten kunnen betekenen dat het geheel effectiever is dan de som van de delen.
Gemeenschapsversterking is door verslavings- en geestelijke gezondheidsprofessionals gebruikt om mensen te helpen gezondere, nuchtere alternatieven voor drinken te vinden. Afgezien van CRA, zijn er andere vergelijkbare therapieën gebruikt om alcoholafhankelijke personen en hun families te helpen beter te communiceren en een leven te creëren dat bevredigender is dan alcohol.
Op dit moment is er zeer weinig informatie, vooral ondersteund door onderzoek, die gemeenschapsversterking in de nazorg behandelt. Het is echter veilig om te zeggen dat omdat deze methode zeer succesvol is, het een nuttige aanvullende therapie zou kunnen zijn om eventuele triggers of verlangens om te gaan drinken af te weren. Een individu in herstel kan baat hebben bij het bijwonen van privé CRA-therapiesessies die worden begeleid door een getrainde therapeut. Deze sessies duren doorgaans tussen de 60 en 90 minuten en zouden kwesties aanpakken zoals:
Door deze basis, maar belangrijke, levenszaken te verfijnen, kan de persoon in herstel leren genieten van nuchterheid. Bovendien zal hij of zij het vertrouwen hebben om dergelijke zaken te omarmen zonder irrationele angsten of doelstellingen. Idealiter zouden de resultaten van het implementeren van het CRA-kader in een nazorgprogramma verder worden besproken door professionals binnen het vakgebied.
Gemeenschapsversterking is het meest ideaal wanneer een afhankelijke persoon de wens heeft om te stoppen met hun drinkgedrag. Hoewel ze niet per se hoeven te weten hoe ze dit moeten doen, moet er een wil tot verandering zijn. Het ontbreken van deze mentaliteit kan het moeilijk maken om de persoon te laten realiseren en begrijpen wat de sociale impact van hun drinken is.
Het zal ook voordelig zijn als de persoon met alcoholafhankelijkheid enige vorm van ondersteuning heeft; van familie, naaste vrienden of zelfs collega’s. Samenwerken met deze mensen is een integraal onderdeel van CRA, en het ontbreken ervan kan de effectiviteit van de behandeling belemmeren.
Dat gezegd hebbende, zou gemeenschapsversterking elke probleemdrinker kunnen helpen die hun algehele zelfvertrouwen in de samenleving wil verbeteren. Daarom is het een therapiebenadering die serieus moet worden overwogen door iedereen die hun leven op een positievere manier wil heropbouwen, zonder de behoefte of het verlangen om te drinken.
Als u verdere vertalingen nodig heeft of specifieke verzoeken heeft, laat het me dan weten.
Eerste bekende klinische proef van de gemeenschapsversterking.
Een systematische review van de effectiviteit van de gemeenschapsversterkingsbenadering bij alcohol-, cocaïne- en opioïdeverslaving. Zie Tabel 2.
Een systematische review van de effectiviteit van de gemeenschapsversterkingsbenadering bij alcohol-, cocaïne- en opioïdeverslaving.
CRA en CRAFT: Gedragsbenaderingen voor de behandeling van personen met een middelenmisbruik.
CRA-onderzoeker Robert J. Meyers: De Gemeenschapsversterking Benadering – Geschiedenis en Nieuwe Richtingen (pdf).
NIAAA: De Gemeenschapsversterking Benadering bij Individuen.
Gemeenschapsversterking Benadering voor Afhankelijke Personen en Hun Familie.
Miller, Meyers en Tonigan: Het Motiveren van de Ongemotiveerden in de Behandeling van Alcoholproblemen.
Siam Rehab is een unieke verslavingskliniek anders dan waar ook ter wereld. Onze kliniek is gelegen op een rustige plek met mooie en goed onderhouden jungle tuinen van maar liefst 30 hectare. Hier kunnen we jou de best mogelijke behandeling bieden zodat je zonder verslavingen verder door het leven kunt.