Bel of WhatsApp ons op +31 619 234 586
Menu
Velen van ons gaan ervan uit dat voorgeschreven medicijnen veiliger zijn dan straatdrugs omdat ze door de overheid worden gereguleerd en voorgeschreven door artsen. Tot op zekere hoogte is dit waar: voorgeschreven medicijnen worden consistent vervaardigd, zodat ze geen verrassende ingrediënten of variatie in potentie bevatten. Echter, de alomtegenwoordigheid van voorgeschreven medicijnen gecombineerd met ons inherente vertrouwen in hen maakt ze net zo gevaarlijk, zo niet gevaarlijker dan welke drug dan ook die vandaag de dag op straat wordt verkocht.
De meeste mensen associëren meth doorgaans met hardcore drugsgebruikers die op straat leven, terwijl een medicijn zoals Adderall vaak wordt gezien als een onschuldige oppepper voor ambitieuze studenten en hardwerkende professionals die te veel werk hebben en te weinig tijd. Deze onderscheiding is onjuist en gevaarlijk: zowel meth als Adderall zijn sterk verslavende stimulerende middelen die de gezondheid kunnen schaden en levens kunnen ruïneren als er geen behandeling voor verslaving wordt gezocht.
De oorsprong van voorgeschreven medicijnen en hun misbruik kan worden herleid tot het begin van de 20e eeuw, toen nieuwe vrij verkrijgbare medicijnen snel werden ontwikkeld en geïntroduceerd. In het jaar 1900 kon je een apotheek binnenlopen en heroïne, cocaïne of opium verkrijgen voor medicinaal gebruik. De farmacologie bleek sneller te evolueren dan de wetgeving met betrekking tot drugs, en de spanning tussen hen blijft tot op de dag van vandaag bestaan. Nieuwe medicijnen werden geïntroduceerd, en pas later namen overheden stappen om ze te reguleren of van de markt te halen nadat ze de wijdverbreide schade aan patiënten hadden waargenomen.
De oprichting van de FDA in 1938 in de Verenigde Staten – het equivalent van de Therapeutic Goods Administration in Australië – heeft het beoordelingsproces van medicijnen verbeterd, maar bij verkeerd gebruik kan bijna elk voorgeschreven medicijn gevaarlijk zijn, en deze instanties moeten de behoeften van patiënten afwegen tegen het potentieel voor misbruik. Zo heeft de FDA bijvoorbeeld, zelfs in de nasleep van de opioïdencrisis, onlangs een medicijn goedgekeurd dat tien keer krachtiger is dan fentanyl, met het argument dat het soldaten op het slagveld en patiënten met ernstige pijn zou helpen.
Op dit moment zijn voorgeschreven medicijnen de belangrijkste oorzaak van door geneesmiddelen veroorzaakte sterfgevallen in Australië, waarbij voorgeschreven pijnstillers alleen al in 2016 30 procent van alle sterfgevallen in verband met drugs veroorzaakten. Het misbruik van voorgeschreven medicijnen neemt toe, en naar schatting hebben in 2017 één miljoen Australiërs voorgeschreven medicijnen misbruikt.
Om een gezicht te geven aan het gevaar van voorgeschreven medicijnen, hoef je alleen maar terug te kijken naar de vele getalenteerde artiesten die in de loop der jaren zijn overleden als gevolg van misbruik van voorgeschreven medicijnen. Elvis Presley, Heath Ledger, Prince, Michael Jackson, Judy Garland, Marilyn Monroe, Keith Moon en Brittany Murphy stierven allemaal als gevolg van misbruik van voorgeschreven medicijnen, en toch worden de dodelijke gevolgen van deze medicijnen nog steeds wijdverbreid onderschat.
Adderall is een combinatie van twee stimulerende middelen, amfetamine en dextroamfetamine, en werd in 1960 goedgekeurd voor gebruik in de Verenigde Staten. Het wordt meestal gebruikt voor de behandeling van aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) bij volwassenen en kinderen, en kan ook worden gebruikt voor de behandeling van narcolepsie. Adderall is een stimulans voor het zenuwstelsel en verhoogt de niveaus van dopamine in de hersenen. Dit is positief voor iemand die worstelt met ADHD, omdat ADHD gedeeltelijk wordt gekenmerkt door een gebrek aan dopamine. Voor mensen die al normale dopamine niveaus hebben, kan een sterke toename echter leiden tot angst en prikkelbaarheid.
Adderall kan een effectief hulpmiddel zijn voor patiënten die lijden aan ADHD. In de afgelopen jaren is echter zowel het voorschrijven van Adderall als het misbruik ervan toegenomen. Deze trend begon in 2000, toen vier jaar na de introductie van Adderall 5 miljoen recepten werden geschreven. Tegen 2012 werden er alleen al voor Amerikanen in de leeftijdscategorie 20-39 jaar 16 miljoen Adderall-recepten uitgeschreven.
In 2016 misbruikten 1,7 miljoen Amerikanen Adderall, en de hoogste concentratie van misbruik was te vinden bij jongvolwassenen van 18 tot 25 jaar. Onderzoekers wezen op de hoge stressomgeving in hogescholen als een mogelijke reden voor misbruik onder jongvolwassenen: Adderall wint terrein als een gemakkelijke manier voor overbelaste studenten om direct een energie- en concentratieboost te krijgen. Maar de voordelen zijn verwaarloosbaar: deskundigen zijn het erover eens dat Adderall slechts een minimaal effect heeft op prestaties en concentratie bij mensen die niet lijden aan ADHD.
De minimale effecten die Adderall heeft op productiviteit gaan gepaard met een hoge prijs. Adderall kan cardiovasculaire effecten hebben, zoals een verhoogde hartslag, hoge bloeddruk en zelfs het risico op een hartaanval of beroerte. Adderall is ook zeer verslavend, en gebruikers kunnen zowel lichamelijk als psychologisch afhankelijk worden van het medicijn, met als gevolg hartfalen, gevaarlijk hoge lichaamstemperatuur en toevallen.
Op het eerste gezicht lijken Adderall en meth misschien helemaal niet op elkaar, maar ze lijken veel meer op elkaar dan ons is verteld. Volksgezondheidscampagnes hebben methamfetamine afgeschilderd als een verwoestende drug en hebben afbeeldingen getoond van met korsten bedekte huid en dramatisch tandbederf om hun punt te benadrukken. Adderall daarentegen wordt onder studenten en jonge professionals gezien als een onschuldige manier om de productiviteit te verhogen.
Ondanks hun tegenstrijdige publieke imago zijn de chemische structuren van meth en Adderall bijna identiek. Studies hebben aangetoond dat reguliere gebruikers zelfs geen onderscheid kunnen maken tussen de twee drugs, wat onderzoekers doet vermoeden dat de verwoestende impact van meth op verslaafden meer te maken heeft met de wijze van inname dan met de drug zelf.
Na het bekijken van al het bewijs verklaarde drugsdeskundige Carl Hart in 2016 beroemd: “De Adderall die jij of jouw geliefde elke dag neemt, is in wezen dezelfde drug als meth.” Hart wilde een punt maken over meer medeleven tonen voor methverslaafden, maar deze uitspraak zou recreatieve gebruikers van Adderall moeten laten nadenken: we hebben gezien hoe meth levens kan verwoesten, maar we weten nu dat misbruik van Adderall ook vergelijkbare effecten kan hebben.
En inderdaad, de korte- en langetermijneffecten van meth en Adderall zijn opvallend vergelijkbaar. Op korte termijn verhoogt Adderall de hartslag, onderdrukt de eetlust en maakt het moeilijk om te slapen. Het kan gevoelens van zelfvertrouwen, euforie en een toename van energie en concentratie teweegbrengen. Meth veroorzaakt ook een snelle hartslag, onderdrukt de eetlust en elimineert de drang om te slapen. De euforie, het zelfvertrouwen en de energie die Adderall-gebruikers ervaren, zijn ook gebruikelijk bij meth-gebruikers – het belangrijkste verschil tussen deze twee drugs is de intensiteit van hun effecten. Terwijl de effecten van Adderall meestal relatief mild zijn, kunnen meth-gebruikers gemakkelijker vervallen in psychoses of agressief gedrag.
De langetermijneffecten van misbruik van Adderall omvatten paranoia, hartproblemen, grillig gedrag en trillingen. Meth-gebruikers zullen dezelfde symptomen ervaren na langdurig misbruik van het medicijn, naast schade aan bloedvaten, zichtbare tekenen van veroudering en hallucinaties.
In extreme gevallen stappen patiënten die aanvankelijk legaal voorgeschreven Adderall gebruikten, over op het uitsluitend gebruik van meth als ze niet genoeg Adderall kunnen verkrijgen om hun verslaving in stand te houden. Dit benadrukt de gelijkenis tussen de twee medicijnen en wijst op de noodzaak van meer voorzichtigheid bij het voorschrijven van stimulerende middelen.
Verslaving aan Adderall kan moeilijk te herkennen zijn, vooral voor de gebruiker die begint met het legaal voorgeschreven krijgen van Adderall, of voor de recreatieve gebruiker die het beschouwt als een hulpmiddel voor productiviteit. Als je denkt dat je verslaafd zou kunnen zijn, vraag jezelf dan af of je een van deze symptomen van Adderall-verslaving vertoont:
Als je een of meer van deze symptomen herkent, is het belangrijk om professionele hulp te zoeken en te overwegen om met een arts of specialist te praten over je relatie met Adderall. Verslaving is een ernstige aandoening, maar met de juiste ondersteuning en behandeling is herstel mogelijk.
Verslaving aan voorgeschreven medicijnen wordt vaak niet met de vereiste urgentie behandeld, en degenen die bezorgdheid uiten over hun gebruik van voorgeschreven medicijnen worden soms niet serieus genomen door familie en vrienden. Bij Siam Rehab nemen we jouw bezorgdheid serieus, en we zullen met jou samenwerken om een persoonlijk plan te ontwikkelen om duurzaam nuchter te worden en je leven weer op de rails te krijgen.
Siam Rehab is betaalbaar en vriendelijk, en de prachtige locatie in Chiang Rai, Thailand, biedt een welkome onderbreking van je stressvolle dagelijkse omgeving totdat je de vaardigheden hebt geleerd om een leven zonder drugs te leiden. Je behandeling zal één-op-één en groepstherapie, cognitieve gedragstherapie, mindfulness-meditatie, therapie met behulp van paarden en fysieke fitnesstraining omvatten, om ervoor te zorgen dat je mentaal en fysiek sterker vertrekt dan toen je aankwam.
Als je klaar bent om je beste leven te gaan leven, neem dan nu contact met ons op om te ontdekken hoe we je kunnen helpen.
Siam Rehab is een unieke verslavingskliniek anders dan waar ook ter wereld. Onze kliniek is gelegen op een rustige plek met mooie en goed onderhouden jungle tuinen van maar liefst 30 hectare. Hier kunnen we jou de best mogelijke behandeling bieden zodat je zonder verslavingen verder door het leven kunt.